Pengimejan digital

Pengimejan digital atau pemerolehan imej digital ialah penciptaan perwakilan digital ciri visual objek,^[1] seperti pemandangan fizikal atau struktur dalaman objek. Istilah ini sering diandaikan untuk membayangkan atau termasuk pemprosesan, pemampatan, penyimpanan, pencetakan dan paparan imej tersebut. Kelebihan utama imej digital, berbanding imej analog seperti gambar filem, ialah keupayaan untuk menyebarkan salinan subjek asal secara digital tanpa had tanpa kehilangan kualiti imej.

Pengimejan digital boleh dikelaskan mengikut jenis sinaran elektromagnet atau gelombang lain yang pengecilan berubah-ubahnya, semasa ia melalui atau memantulkan objek, menyampaikan maklumat yang membentuk imej itu. Dalam semua kelas pengimejan digital, maklumat ditukar oleh penderia imej kepada isyarat digital yang diproses oleh komputer dan dijadikan output sebagai imej cahaya nampak. Contohnya, medium cahaya boleh dilihat membenarkan fotografi digital (termasuk videografi digital) dengan pelbagai jenis kamera digital (termasuk kamera video digital). Sinar-X membenarkan pengimejan sinar-X digital (radiografi digital, fluoroskopi dan CT), dan sinar gama membenarkan pengimejan sinar gama digital (skintigrafi digital, SPECT dan PET). Bunyi membolehkan ultrasonografi (seperti ultrasonografi perubatan) dan sonar, dan gelombang radio membenarkan radar. Pengimejan digital sesuai dengan analisis imej oleh perisian, serta penyuntingan imej (termasuk manipulasi imej).